W ramach niniejszego artykułu, analizie poddano wybrane zasady techniki prawodawczej w kontekście uchwał podejmowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego. Po wyjaśnieniu podstawowych różnic pomiędzy aktami prawa miejscowego a uchwałami mającymi charakter wewnętrznie obowiązujący, swoją uwagę skupiłem na przedstawieniu spo - rów doktrynalnych w zakresie przyjęcia bądź odrzucenia tezy, iż rozporzą - dzenie w sprawie zasad techniki prawodawczej powinno być bezwzględnie przestrzegane podczas stanowienia aktów prawa miejscowego. Moje zdanie w tej kwestii jest tożsame z tymi poglądami doktryny, które ową obligatoryjność stosowania tego aktu odrzucają, co jednocześnie nie kłóci się z uznaniem zasadności stosowania przez organy samorządu terytorialnego reguł ujętych w tym rozporządzeniu, jako zasad stanowienia „dobrego prawa”. Następnie przechodzę do opisania ostatnich istotnych zmian, jakie wystąpiły w treści interesującego nas rozporządzenia. W podsumowaniu zwracam uwagę na konieczność bezwzględnego uregulowania w ustawie zasad i trybu wydawania aktów prawa miejscowego, co w konsekwencji wyeliminuje znaczną część błędów, jakie popełniają prawodawcy lokalni nie tylko podczas przygotowywania uchwał o charakterze powszechnie obowiązujących, ale i uchwał, które takiej cechy nie posiadają. W niniejszym artykule postaram się krótko scharakteryzować kwestie związane z zasadami techniki prawodawczej w kontekście zasad i trybu wydawania uchwał w jednostkach samorządu terytorialnego. Analizie zostaną poddane m.in. wybrane paragrafy Obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 lutego 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie „Zasad techniki prawodawczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 283). W odrębnym podpunkcie krótko przedstawię zmiany, jakie w 2016 r. zostały wprowadzone do owego rozporządzenia i spróbuję odpowiedzieć na pytanie, czy mają one istotny wpływ na samorządową legislację. W tytule celowo użyłem wyrażenia „wydawanie uchwał”, a nie „wydawanie aktów prawa miejscowego”. Uważam bowiem, że uregulowane w powyższym rozporządzeniu „Zasady techniki prawodawczej” powinny być wykorzystywane przez prawodawców lokalnych nie tylko do przygotowywania uchwał, które aktami prawa miejscowego są, ale i do tych aktów, które takiego przymiotu nie posiadają. Nie możemy bowiem zapomnieć, iż analizowane rozporządzenie zawiera również regulacje odnoszące się do zasad prawodawczych wykorzystywanych w aktach wewnętrznie obowiązujących