Zachowania zdrowotne, zarówno te sprzyjające zdrowiu, jak i ryzykowne, kształtują się od wczesnego dzieciństwa. Na tym etapie życia wiążą się ściśle z oddziaływaniem rodziny, poprzez formowanie określonych wzorców zachowań o charakterze nawykowym. Dotyczą odżywiania, higieny osobistej, aktywności fizycznej oraz sposobów postępowania w przypadku pojawienia się problemów zdrowotnych (Gaweł, 2003). Ulegają one zmianie, są ulepszane i modyfikowane w ciągu całego życia, w toku oddziaływań środowiskowych, kulturowych, społecznych, politycznych, edukacyjnych. W okresie dorastania znaczącą rolę oprócz rodziny odgrywają: grupy rówieśnicze, młodzieżowe subkultury, szkoła. Źródłem wzorów zachowań są również mass media, które stanowią także skuteczne narzędzie polityki zdrowotnej, wytyczając pewien kierunek działań człowieka wobec zdrowia (Gaweł, 2003). Aktywność fizyczna stanowi jeden z najważniejszych czynników określających zdrowie człowieka. Wraz ze sprawnością fizyczną łączy w sobie aspekty zdrowotne zmiany stylu życia, prewencji patologii społecznych, wartości etycznych. Jest też elementem osiągania celów zdrowotnych dotyczących stylu życia, takich jak: eliminowanie narkomanii, alkoholizmu,przeciwdziałanie otyłości, a także przygotowanie do aktywnego długiego życia zawodowego (Narodowy Program Zdrowia 2007). Aktywność ruchowa ze względu na swoje walory zdrowotne kształtuje jakość życia człowieka i zarazem stanowi jeden z podstawowych mierników jego zdrowia (Jankowski. 2000). Z punktu widzenia fizjologii człowieka należy zwrócić uwagę, że aktywność fizyczna wpływa na stan zdrowia poprzez poprawę wielu mechanizmów organizmu, szczególnie w obrębie układów: krążenia, oddechowego, nerwowego (Drabik, 1997). Należy również pamiętać, że tylko stała i systematyczna aktywność ruchowa jest w stanie utrzymać wysoką sprawność organizmu (Oja, 1995). Niedostatki aktywności fizycznej, jak przedstawiają różni badacze, mogą być przyczyną wielu chorób, między innymi: układu krążenia, otyłości, osteoporozy, a także obniżenia sprawności i wydolności fizycznej dzieci, młodzieży oraz dorosłych (Oblacińska, Woynarowska, 1995; Jopkiewicz, 1998). Aktywność fizyczna analizowana na płaszczyźnie psychologicznej okazuje się czynnikiem zmniejszającym lęk oraz potęgującym pozytywne emocje. Z punktu widzenia socjologii aktywność ruchowa będąca wyrazem zaakceptowania przez człowieka określonego stylu życia wpływa bezpośrednio i pośrednio na całokształt jego zachowań zdrowotnych (Kuński i in., 1999). Zmiany zachodzące w organizmie pod wpływem zwiększonej aktywności fizycznej prowadzą do lepszej jakości życia, zmniejszają ryzyko wielu chorób, dając przez to szansę na dłuższe życie.