Rodzice, lekarze, nauczyciele i przyjaciele mogą być w stanie zidentyfikować dzieci, które mogą popełnić samobójstwo, szczególnie te, które nie mają żadnych nowych zmian w zachowaniu. Dzieci i młodzież często zwierzają się tylko rówieśnikom, których należy zachęcać, aby nie dochowywali tajemnicy, która może doprowadzić do tragicznej śmierci samobójczej dziecka. U dzieci, które wyrażają jawnie myśli samobójcze, takie jak: „Żałuję, że się urodziłem” lub „Chciałbym iść spać i nigdy nie obudzić,” istnieje ryzyko samobójstwa, ale jest ono większe u dzie-ci z bardziej subtelnymi objawami, takimi jak społeczne wycofanie czy rozstanie z ulubioną rzeczą lub osobą. Pracownicy służby zdrowia mają dwie główne role: ocenić samobójcze bezpieczeństwo dziecka i konieczność hospitalizacji i leczenia podstawowych objawów, takich jak depresja czy nadużywanie substancji. Bezpośrednio z groźbą samobójstwa można wydobyć z dzieci inne ważne kwestie, które przyczyniają się do poczucia niebezpieczeństwa dziecka. Identyfikacja tych problemów może pomóc w skutecznej interwencji. W wielu społecznościach jest zauważalny kryzys „gorącej linii”, oferującej 24-godzinny serwis zapewniający łatwy dostęp do przyjaznego człowieka, który może natychmiastowo doradzić i pomoc w uzyskaniu dalszej opieki. Chociaż trudno jest udowodnić, że usługi te faktycznie zmniejszają liczbę zgonów z powodu samobójstwa, są one po-mocne w kierowaniu dzieci i rodzin do odpowiednich instytucji. Artykuł przedstawia wyniki badań na temat zagrożenia samobójstwem u dzieci i młodzieży. W szczególności wskazuje czynniki popełniania samobójstw, takie jak psychospołeczne, społeczne i filozoficzne podłoże. Tekst definiuje pojęcie epizodów samobójczych oraz opisuje ich cechy. Pokreślone są także czynniki ryzyka o podłożu psychopatologicznym w samobójczych próbach u dziecka. Przedstawione są wskazówki dotyczące postępowania klinicznego i badań empirycznych.