Tradycyjne rozumienie bezpieczeństwa jako obronność, ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, ratownictwo nie przystaje już do dzisiejszych czasów. Obecnie i w przyszłości do bezpieczeństwa trzeba podchodzić szerzej – także, a może przede wszystkim, z punktu widzenia bezpieczeństwa socjalnego, ekologicznego, zdrowotnego, ekonomiczno-gospodarczego, politycznego. Celem funkcjonowania systemów bezpieczeństwa przede wszystkim powinien być bezpieczny byt i rozwój obywateli, ich swobód obywatelskich, ochrona środowiska itd. Realizację tych celów powinno zapewnić skuteczne i sprawne zarządzanie tymi systemami. Tak bezpieczeństwo postrzegane jest w całej Unii Europejskiej. Zarządzanie bezpieczeństwem – to nie tylko sztuka, to także nauka, to odpowiedni system kształcenia ściśle powiązany z praktyką oraz badaniami. Jako przedmiot, czy też grupa przedmiotów dydaktycznych, zarządzanie bezpieczeństwem osiąga swoją znaczącą rolę w programach kształcenia na studiach pierwszego, drugiego, a w przyszłości i trzeciego stopnia, na kierunkach bezpieczeństwo narodowe, bezpieczeństwo wewnętrzne, inżynieria bezpieczeństwa, a także na innych kierunkach, na przykład w programie kierunku zarządzane, administracja, socjologia itd. Zarządzanie bezpieczeństwem jest treścią wielu studiów podyplomowych, kursów kształcenia i doskonalenia zawodowego dla pracowników funkcjonujących w strukturach instytucji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo, w programach dla obywateli (podstawowego odbiorcy usług). Nasuwają się jednak pytania: Na ile programy te przystają do dzisiejszej rzeczywistości? Na ile są przydatne dla praktyki? Na ile są zbieżne z programami realizowanymi w innych państwach?