ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (179-191)
STRESZCZENIE
Telewizja stała się nieodłącznym elementem współczesnego świata.
Odbiornik telewizyjny odgrywa kluczową rolę w naszym życiu, ale przede
wszystkim zaistniał jako integralny element życia osób w podeszłym wieku. Seniorzy poświęcają telewizji coraz więcej czasu, co powoduje w pewien sposób zasadniczy czynnik wywołujący zmiany w relacjach interpersonalnych. Trzeba wziąć pod uwagę fakt, iż bodźce emitowane w telewizji
mają zdecydowanie wpływ na myślenie człowieka. Ludzie często nie zdaja sobie sprawy, iż ukazany obraz świata w telewizji bywa zniekształcony
i niezgodny z rzeczywistością. Spędzanie całych dni przed telewizorem
przyczynia się w pewnym stopniu do kreowania nieprawidłowego obrazu
świata. Telewizja kształtuje określone postawy, buduje opinie oraz wartości, jak i modele zachowania. Zdarza się, że osoby nadmiernie oglądające telewizję popadają w skrajne nastroje, depresję a nawet załamania
psychiczne.
Pomocą w wyjaśnieniu roli telewizji w życiu osób starszych jest ich stan
psychiczny. Problematykę tę chcemy omówić na przykładzie grupy osób
powyżej 65 roku życia. Są to osoby na emeryturze a zatem takie, które
nagle przerwały swą aktywność, nadającą dotychczas sens ich życiu. Wielu z tych seniorów ma poczucie niedołężności, pełnienia marginalnej roli
w społeczeństwie, które są źródłem relacji depresyjnych. Taki stan doprowadza do samotności i izolacji. Zły stan psychiczny może prowadzić do
pewnych zmian w osobowości. Osoby w podeszłym wieku są szczególnie
podatne na wszechstronne uzależnienia.
REFERENCJE (18)
1.
Aronson E., Człowiek - istota społeczna, PWN, Warszawa 1998.
2.
Aronson E., Wilson T.D., Arket R.M., Psychologia społeczna - Serce i umysł, Wyd. Zysk i S-ka, Warszawa 1997.
3.
Chabior A., Rola aktywności kulturalno – oświatowej w adaptacji do starości, Instytut Technologii i Ekslpotacji, Radom – Kielce 2000.
4.
Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 1994.
5.
Czerniawska O., Trendy rozwojowe w zachowaniu ludzi dorosłych, [w:] T. Wujek, Wprowadzenie do andragogiki, Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji, Warszawa 1996.
6.
Dobek-Ostrowska B., Media masowe na świeci. Modele systemów medialnych i ich dynamika rozwojowa, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2007.
7.
Godzic W., Telewizja jako kultura, Wydawca Rabid, Kraków 2002.
8.
Hoffinger M., Nowe media w komunikacji społecznej w XX wieku, Warszawa 2002.
9.
Juszczyk S., Komunikacja człowieka z mediami, Wydawnictwo Śląsk, Katowice 1998.
10.
Kubicka D., Kołodziejczyk A., Psychologia wpływu mediów – wybrane teorie, metody, badania, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2007.
11.
Łuszczek K., Nowoczesna telewizja czyli bliskie spotkania z kultura masową, Poligrafia Insektoratu Towarzystwa Salezjańskiego, Tychy 2004.
12.
Koblewska J., Propaganda i wychowanie. Szkice o środkach masowego oddziaływania, Instytut Wydawniczy Cruz, Warszawa 1974.
13.
Obuchowski K. (red.), Starość i osobowość, Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz 2002.
14.
Sartori G., Homo videns Telewizja i postmyślenie, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007.
15.
Wilki E., Kolasińska-Pasterczyk I., Nowa audiowizualność – nowy paradygmat kultury, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008.
16.
Maison D., Pilotem w spot, „Charaktery”, nr 3/26/1999.
17.
Paluchowski W. J., Wpływ postawy wobec reklam TV na ich odbiór, „Przegląd”, nr 2455/2002.
18.
Szmajke A., Przez dziurkę TV, „Charaktery”, nr 4/39/2000.