PL EN
Wydawnictwo
AWSGE
Akademia Nauk Stosowanych
WSGE
im. Alcide De Gasperi
ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (179-191)
TELEWIZJA W ŻYCIU OSÓB STARSZYCH
 
Więcej
Ukryj
 
 
STRESZCZENIE
Telewizja stała się nieodłącznym elementem współczesnego świata. Odbiornik telewizyjny odgrywa kluczową rolę w naszym życiu, ale przede wszystkim zaistniał jako integralny element życia osób w podeszłym wieku. Seniorzy poświęcają telewizji coraz więcej czasu, co powoduje w pewien sposób zasadniczy czynnik wywołujący zmiany w relacjach interpersonalnych. Trzeba wziąć pod uwagę fakt, iż bodźce emitowane w telewizji mają zdecydowanie wpływ na myślenie człowieka. Ludzie często nie zdaja sobie sprawy, iż ukazany obraz świata w telewizji bywa zniekształcony i niezgodny z rzeczywistością. Spędzanie całych dni przed telewizorem przyczynia się w pewnym stopniu do kreowania nieprawidłowego obrazu świata. Telewizja kształtuje określone postawy, buduje opinie oraz wartości, jak i modele zachowania. Zdarza się, że osoby nadmiernie oglądające telewizję popadają w skrajne nastroje, depresję a nawet załamania psychiczne. Pomocą w wyjaśnieniu roli telewizji w życiu osób starszych jest ich stan psychiczny. Problematykę tę chcemy omówić na przykładzie grupy osób powyżej 65 roku życia. Są to osoby na emeryturze a zatem takie, które nagle przerwały swą aktywność, nadającą dotychczas sens ich życiu. Wielu z tych seniorów ma poczucie niedołężności, pełnienia marginalnej roli w społeczeństwie, które są źródłem relacji depresyjnych. Taki stan doprowadza do samotności i izolacji. Zły stan psychiczny może prowadzić do pewnych zmian w osobowości. Osoby w podeszłym wieku są szczególnie podatne na wszechstronne uzależnienia.
 
REFERENCJE (18)
1.
Aronson E., Człowiek - istota społeczna, PWN, Warszawa 1998.
 
2.
Aronson E., Wilson T.D., Arket R.M., Psychologia społeczna - Serce i umysł, Wyd. Zysk i S-ka, Warszawa 1997.
 
3.
Chabior A., Rola aktywności kulturalno – oświatowej w adaptacji do starości, Instytut Technologii i Ekslpotacji, Radom – Kielce 2000.
 
4.
Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 1994.
 
5.
Czerniawska O., Trendy rozwojowe w zachowaniu ludzi dorosłych, [w:] T. Wujek, Wprowadzenie do andragogiki, Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji, Warszawa 1996.
 
6.
Dobek-Ostrowska B., Media masowe na świeci. Modele systemów medialnych i ich dynamika rozwojowa, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2007.
 
7.
Godzic W., Telewizja jako kultura, Wydawca Rabid, Kraków 2002.
 
8.
Hoffinger M., Nowe media w komunikacji społecznej w XX wieku, Warszawa 2002.
 
9.
Juszczyk S., Komunikacja człowieka z mediami, Wydawnictwo Śląsk, Katowice 1998.
 
10.
Kubicka D., Kołodziejczyk A., Psychologia wpływu mediów – wybrane teorie, metody, badania, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2007.
 
11.
Łuszczek K., Nowoczesna telewizja czyli bliskie spotkania z kultura masową, Poligrafia Insektoratu Towarzystwa Salezjańskiego, Tychy 2004.
 
12.
Koblewska J., Propaganda i wychowanie. Szkice o środkach masowego oddziaływania, Instytut Wydawniczy Cruz, Warszawa 1974.
 
13.
Obuchowski K. (red.), Starość i osobowość, Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz 2002.
 
14.
Sartori G., Homo videns Telewizja i postmyślenie, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007.
 
15.
Wilki E., Kolasińska-Pasterczyk I., Nowa audiowizualność – nowy paradygmat kultury, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008.
 
16.
Maison D., Pilotem w spot, „Charaktery”, nr 3/26/1999.
 
17.
Paluchowski W. J., Wpływ postawy wobec reklam TV na ich odbiór, „Przegląd”, nr 2455/2002.
 
18.
Szmajke A., Przez dziurkę TV, „Charaktery”, nr 4/39/2000.
 
Journals System - logo
Scroll to top