Edukacyjne programy komputerowe znane są już od lat 80., od kiedy zauważono, że komputer może pełnić funkcję wspomagającą rozwój dziecka. Zainteresowanie programami komputerowymi nie słabnie również dzisiaj. Stanowią one wyposażenie bibliotek, klas szkolnych, świetlic i pokoi dziecięcych. Nauczyciele i rodzice kupują programy, mając nadzieję, że dzięki nim dzieci będą mogły łatwiej i szybciej nauczyć się rachować, czytać, mówić w obcym języku czy poznać tajniki świata przyrody. Ponieważ zainteresowanie programami nie słabnie, na rynku widać coraz większą liczbę programów. Pojawia się pytanie o różnice między nimi i skuteczność edukacyjną. W artykule dokonany został przegląd niektórych sposobów oceny efektywności multimedialnych programów edukacyjnych do nauki czytania oraz zaprezentowano nowy model weryfikacji skuteczności tych środków dydaktycznych. Autor przyjmuje założenie, że najbardziej skutecznym wskaźnikiem skuteczności programu do nauki czytania będzie ocena opanowanej umiejętności przez uczniów korzystających z tego programu (adresatów). Wyniki przedstawionych badań nad najpopularniejszym programem przeczą powszechnej opinii, jakoby był skuteczny. Badania przedstawione w artykule są kontynuacją badań nad skutecznością programów do nauki matematyki, które również wykazały niską skuteczność mimo pozytywnych ocen. W podsumowaniu autor wskazuje na konieczność weryfikowania skuteczności programów dla zwiększenia jakości prowadzonej edukacji.