W płynnej nowoczesności stała jest tylko zmiana. Pojęcie płynna nowoczesność zdefiniowane przez Zygmunta Baumana stało się główną kategorią opisową współczesności, w którą wpisuje się pedagogiczna rzeczywistość. Ambiwalencja, pozytywne i jednocześnie negatywne nastawienie jednostki do otaczającej rzeczywistości, próba zaadoptowania i przystosowania się do zmian z jednoczesną próbą odrzucenia to cecha współczesnej codzienności. Rewolucja przemysłowa 4.0 jest kolejnym w procesie dziejowym, historycznym przykładem konieczności dostosowania się do zmian. Pandemia tylko przyspieszyła ten proces w skali globalnej. Zatem czym jest zmiana? Jaka jest rola nauczyciela w relacji z uczniem w nieustannej, nieprzewidywalnej zmianie? Zmiana sposobu nauczania i kształcenia, konieczność opanowania nowej wiedzy i nowych umiejętności, zmieniające się regulacje prawne oraz zachwiane poczucie bezpieczeństwa spowodowały, iż grupa ta doświadczała wielu problemów. Istotą jest próba odnalezienia się w pandemicznej rzeczywistości szkolnej. To właśnie dyrektor szkoły, nauczyciel, pedagog, wychowawca byli kreatorami procesu kształcenia i wychowania w szczególności wobec wyzwań i zagrożeń sytuacji pandemicznej i postpandemicznej. Zagrożenie wynikało z narażenia na zakażenie wirusem w bezpośrednim kontakcie społecznym. Pandemia wykazała duże umiejętności i kompetencje sprawnego posługiwania się przez uczniów sprzętem IT. Niejednokrotnie nastąpiła zamiana ról. W nowej roli byli również rodzice uczniów wielokrotnie wspierający dzieci. Nagle stała się nowa rzeczywistość. Świat był ten sam ale nie taki sam. Państwa na całym świecie stanęły przed trudnym wyzwaniem. Odpowiedzialność państwa za system kształcenia stał się jednym z priorytetów funkcjonowania systemu oświaty. Zatem czym jest zmiana? Jak znaleźć sposób radzenia sobie w zmieniającej się rzeczywistości? Jaka jest rola nauczyciela w relacji z uczniem w nieustannej zmianie?