PL EN
Wydawnictwo
AWSGE
Akademia Nauk Stosowanych
WSGE
im. Alcide De Gasperi
ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (274-297)
RYZYKO DYSLEKSJI U DZIECI SZEŚCIOLETNICH. DIAGNOZA ZJAWISKA I METODY WYRÓWNYWANIA
 
Więcej
Ukryj
1
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
W przedszkolu i w szkole często spotyka się dzieci inteligentne mające trudności z nauką czytania i pisania, mówi się o nich, że są to dzieci ryzyka dysleksji. Ważną sprawą jest szybka i skuteczna diagnoza, dzięki której można bardzo wcześnie zastosować terapię, aby przeciwdziałać dalszym problemom w szkole. Niezbędna jest tu pomoc specjalistów, takich jak: nauczyciel-terapeuta, psycholog, pedagog czy lekarz. Nielekceważenie wczesnych objawów dysleksji zapobiega ogromnym trudnościom w uczeniu się dzieci o dobrych i bardzo dobrych możliwościach intelektualnych.
 
REFERENCJE (22)
1.
Bogdanowicz M., O dysleksji, czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu – odpowiedzi na pytania rodziców i nauczycieli, Wydawnictwo Popularnonaukowe Linea, Lublin 1994.
 
2.
Bogdanowicz M., Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci – nowa definicja i miejsce w klasyfikacjach międzynarodowych, [w:] Psychologia Wychowawcza nr 1, 1996.
 
3.
Bogdanowicz M., Psychometryczna czy kliniczna diagnoza dysleksji?; [w:] „Biuletyn Informacyjny Oddziału Warszawskiego PTD” nr 6, OW-P „Adam”, Warszawa 1996.
 
4.
Bogdanowicz M., Ryzyko dysleksji. Problem i diagnozowanie; Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2005.
 
5.
Brejnak W., Zabłocki K. J., Dysleksja w teorii i praktyce, OW-P „Adam”, Warszawa 1999.
 
6.
Cowley J., Trudności w czytaniu, [w:] Haring N. (red.), Metody pedagogiki specjalnej, Richarda Schefeluscha, PWN Warszawa 1973.
 
7.
Frostig M, Horne D., Wzory i obrazki – Program Rozwijający Percepcję Wzrokową. PTP, Warszawa 1989.
 
8.
Jastrząb J., Terapia pedagogiczna uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się elementarnych umiejętności czytania i pisania, [w:] „Wychowanie na co dzień”, nr 1–2 , 2003.
 
9.
Jurewicz M., Formy pomocy dzieciom ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, „Nowa Szkoła”, nr 5, 2008.
 
10.
Jurewicz M., Miejsce ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole, (w:) Zmienne konteksty edukacji wczesnoszkolnej, E. Arciszewska,.
 
11.
K. Dziurzynski, M. Jurewicz (red.), Wydawnictwo Wyższej Szkoły Gospodarki Euroregionalnej w Józefowie, Józefów 2011.
 
12.
Kaja B., Zarys terapii dziecka. Metody psychologicznej i pedagogicznej pomocy wspomagającej rozwój dziecka, Wydawnictwo Uczelniane WSP,Bydgoszcz 1995.
 
13.
Kupisiewicz Cz., Niepowodzenia dydaktyczne, PWN, Warszawa 1963.
 
14.
Mauer A., Dysleksja a trudności w nauce czytania i pisania spowodowane różnymi przyczynami – implikacje dla organizacji procesu terapeutycznego, [w:] „Biuletyn Informacyjny Oddziału Warszawskiego PTD” nr 6; OW-P „Adam”, 1996.
 
15.
Mickiewicz J., Jedynka z ortografii? Rozpoznawanie dysleksji, dysortografii i dysgrafii w starszym wieku szkolnym, TONiK „Dom Organizatora”, Toruń 1996.
 
16.
Pilch T., Zasady badań pedagogicznych, Wydawnictwo Żak, Warszawa 1995.
 
17.
Petersen W., Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, [w:] Haring N., Schefelusch R. (red.), Metody pedagogiki specjalnej, PWN, Warszawa 1973.
 
18.
Selikowitz M., Dysleksja i inne trudności w uczeniu się, Prószyński i S-ka, Warszawa 1996.
 
19.
Spionek H., Zaburzenia psychoruchowego rozwoju dziecka, PWN, Warszawa 1965.
 
20.
Spionek H., Zaburzenia rozwoju uczniów a niepowodzenia szkolne, PWN, Warszawa 1973.
 
21.
Tyszkowa M., Czynniki determinujące pracę szkolną dziecka, PWN, Warszawa 1964.
 
22.
Zakrzewska B., Koncepcje reedukacji uczniów z trudnościami w czytaniu i pisaniu, WSRP, Siedlce 1994.
 
Journals System - logo
Scroll to top