BOOK CHAPTER (321-348)
Prison subculture as example of informal social group
More details
Hide details
1 |
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie |
KEYWORDS
ABSTRACT
Subcultures consist of norms, values, interests—and artifacts associated with them—that are derivative of, but distinct from, a larger referential
culture. The term also is sometimes used loosely to distinguish individuals, groups, or other collectivities based on their demographic characteristics (e.g., age, ethnicity, and regional location) or pattern of behavior
(e.g., occupation or commitment to particular activities—birdwatching,
stamp collecting, a delinquent or criminal behavior pattern, etc.). The critical element in defining a subculture, however, is the extent to which the
shared values, norms, and identities associated with a membership category or a behavior pattern distinguishes the category or pattern of behavior
from the larger, more inclusive, social and cultural systems with which it is
associated. Criminal or delinquent subcultures thus consist of systems of
norms, values, interests, and related artifacts that support criminal or delinquent behavior. The extent to which delinquent and criminal behavior is
„supported” by subcultures varies a great deal, as does the involvement of
the many behaviors specified in law as criminal or delinquent. Some subcultures support particular criminal acts or a limited set of such acts (see
Inciardi). Some criminal subcultures are simply opportunistic, embracing
virtually any criminal opportunity (e.g., subcultures of „hustlers”; see Anderson, 1978; Valentine). To a large extent this is also the case with delinquent subcultures, where specialization is rare. In contrast, „professional
criminals” take pride in their craft, organize themselves for the safe and
efficient performance of the crimes in which they specialize, and generally
avoid other types of criminal involvement that might bring them to the
attention of authorities (Sutherland).
REFERENCES (20)
1.
Bożyczko Z., Przestępstwo i życie, Wrocław 2012.
2.
Ciosek M., Człowiek w obliczu izolacji więziennej, Gdańsk, 1995.
3.
Drwal R., Osobowość wychowanków zakładów poprawczych, Wrocław 2010.
4.
Dyonizak R., Młodzieżowa podkultura, Warszawa 1995.
5.
Hołyst B., Wiktymologia, Warszawa, 2000.
6.
Juras R., Podkultura Przestępcza-Podkultura Więzienna-Drugie Życie: Związki i Antynomie, „Zeszyty Nauk”, Wyd. Hum. Fil. i Socjologii UG, Gdańsk 2011.
7.
Kobiela J. S., Malinowski K., Aspekty kryminologiczne tatuażu, Arch. Med. Sądowej 2009.
8.
Kozarska-Dworska J., Psychopatia jako problem kryminologiczny, Warszawa 1977.
9.
Markiewicz M., Grypserka – przykładem subkultury więziennej, Kraków 2012.
10.
Migała P., Wybrane elementy patologii społecznej w aspekcie ich uwarunkowań, Józefów 2011.
11.
Migała P., Przynależność do nieformalnych grup dziecięcych i młodzieżowych jako etap kształtowania się zachowań pro- i antyspołecznych, „Kwartalnik Pedagogiczny” 1999, nr 2.
12.
Moczydłowski P., Drugie życie w instytucji totalnej, Warszawa 1988.
13.
Morawski J., Młodociani grypserzy, „Przegląd Penitencjarny” 2011.
14.
Morawski J., O potrzebie badania gwary przestępczej, „Przegląd Penitencjarny” 1968.
15.
Podgórecki A., Drugie życie-próba hipotezy wyjaśniającej, Etyka, Warszawa1971.
16.
Steuden S., Współczesne koncepcje depersonalizacji, Zdrowie Psychiczne 2012.
17.
Szaszkiewicz M., Tajemnice grypserki, Kraków 1997.
18.
Szczepański J., Elementy pojęcia socjologii, Warszawa 1972.
19.
Wojciszek B., Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej, Warszawa 2012.
20.
Znaniecki F., Socjologia wychowania, Warszawa 2001.