Pozarządowe formy bezpieczeństwa są dziedziną interdyscyplinarną, gdzie bardzo ważną rolę odgrywa poświęcenie, umiejętności i wiara. Od dawna funkcjonują one w praktycznym wymiarze, przyczyniając się do uzupełniania potrzeb społecznych, wynikających z potrzeby zabezpieczenia jednego z najważniejszych czynników, jakim jest bezpieczeństwo. Obszar bezpieczeństwa według kryterium: podmiotowego, przedmiotowego, czasowego, przestrzennego oraz sposobu organizowania, a także zasad funkcjonowania pozarządowych form bezpieczeństwa jest bardzo szeroki, obejmuje m.in. zagadnienia: metodologiczne, terminologiczne, procesów, zjawisk, rozległy obszar zdarzeń, czynników sprawczych oraz skutków. Niestety, czasami jest tak, że dochodzi do sytuacji, kiedy wydarzenia przybierają formę masową, a ze względu na wymiar, natężenie bądź nagminność występowania − destabilizują i zaburzają normalny porządek społeczny. Na co dzień nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego, czym są pozarządowe formy bezpieczeństwa, w jakim zakresie funkcjonują i jaką spełniają rolę w społeczeństwie demokratycznym. Państwo polskie realizuje konstytucyjny obowiązek, gwarantując bezpieczeństwo swoim obywatelom, chociażby poprzez utrzymywanie odpowiednich sił i środków mających za zadanie przeciwdziałania ewentualnym zagrożeniom związanych z działaniami sił przyrody oraz człowieka. Niestety, czasami zdarzenia przybierają charakter masowy, a rozmiar, nasilenie bądź częstość występowania problematyzują i burzą normalny ład społeczny. W takich okolicznościach niezbędne wydaje się funkcjonowanie sił i środków ratowniczych, które będą działać w różnych instytucjach i strukturach organizacji pozarządowych − niejako dopełniać działalność jednostek państwowych, tworząc zintegrowany system ratowniczy. To właśnie organizacje pozarządowe wspomagają państwo w tych obszarach, gdzie nie może zaspokoić ono oczekiwań i potrzeb społecznych. Organizacje pozarządowe niezależne od administracji publicznej, które przyjęły ich rolę, nazywane są trzecim sektorem, odróżniającym się od innych podmiotów tym, że nie są nastawione na zysk − czyli non profit. Prowadząc analizę i opracowania związane z sektorem pozarządowym, wzięto pod uwagę nie tylko stowarzyszenia i fundacje, stosując tzw. wąską definicję sektora, ale również inne podmioty niemieszczące się w tej wąskiej definicji, gdyż one również działają w szeroko rozumianej sferze społecznej. Ponieważ tematyka organizacji pozarządowych jest obszerna, monografia ta obejmuje wybrane zagadnienia z wątkami historycznymi dotyczącymi powstania i funkcjonowania organizacji. Celem niniejszej książki nie są szczegółowe, teoretyczne rozważania na temat pozarządowych form bezpieczeństwa, a jedynie przegląd najważniejszych aspektów tej tematyki w losowo wybranych przykładach poszczególnych podmiotów, jednakże w możliwie jak najbardziej obrazującym i przybliżającym czytelnikowi zakres podmiotowy i przedmiotowy tematycznego zagadnienia.