ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (163-171)
O dylematach administracji współczesnej i administracji
Starożytnego Rzymu – porównanie
Więcej
Ukryj
1 |
University of Warmia and Mazury, Department of Roman and Comparative Law |
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Funkcjonowanie administracji nie zawsze jest idealne. Dużo zależy od pracy osób
zajmujących stanowiska urzędnicze. Jeśli odpowiednie osoby znajdują się na właściwych
stanowiskach, administracja działa o wiele sprawniej. Jednak nie łatwo jest wybrać właściwe
osoby. Kandydaci w różny sposób zachęcają do oddania na siebie głosów. Jednak rządza
władzy jest tak duża, że w czasie kampanii zrobią wiele, aby zdobyć urząd. W czasie
wyborów dochodzi do wielu przestępstw np. do przekupstwa. Ten problem nie jest nowy.
Z tymi problemami spotkano się już w Starożytnym Rzymie. Aby przeciwdziałać takimi
przestępstwom wyborczym, powstało wiele konstytucji, które zawierały surowe kary.
W poniższym artykule wspominam o nich, jednak nie wymieniam ich wszystkich i nie
opisuję szczegółowo, gdyż w literaturze zostały one już dość dobrze przedstawione. Jednak
trudno dziś oceniać, czy przyniosły one wymierne skutki.
Ale w jaki sposób możemy poznać kandydatów w tak krótkim czasie kampanii?
W starożytnym Rzymie istniał suffragator, który reklamował kandydata, mówił o jego
walorach. Nie zawsze jednak działał on bezinteresownie. Czasem zachęcał do głosowania nie
ze względu na odpowiednie cechy kandydata, lecz dlatego, że ten mu za to zapłacił. Dziś
również trudno jest nam poznać kandydata podczas wyborów. I dlatego trudno jest nam
dokonać właściwego wyboru. Ale pamiętać należy, że to od odpowiedniego wyboru zależy
w dużej mierze działanie administracji.
REFERENCJE (12)
1.
Fascione L. (1984). Crimen e quaestio ambitus nell’etá repubblicana. Contributo allo studio del diritto criminale repubblicano. Milano.
2.
Jones A.H.M., (1964). The Later Roman Empire 284-602, A social economic and administrative survey, t. 2. Oxford.
3.
Kowalski, H. (2001). Przekupstwa wyborcze w Rzymie w okresie cesarstwa, [w:] Kuryłowicz M. (red.). Crimina et mores. Prawo karne i obyczaje w starożytnym Rzymie. Lublin.Liv. IV, 25.13.
4.
Makrobiusz. Saturnalia I, 14, 5.
5.
Modestinus. Libro secundo de poenis. (D. 48,14,1).
6.
Mommsen. Th., (1843). De collegiis et sodaliciis Romanorum. Kiliae.
7.
Pomponius. Libro singulari enchiridiai. (D. 1,1,1,2).
8.
Sitek, B. (2010). Convivium, cena i donum munus w antycznym Rzymie a współczesne dylematy korupcji wyborczej (crimen ambitus).Studia Prawnoustrojowe 11. Olsztyn. Wyd. UWM.
9.
Sondel, J. (1997). Słownik łacińsko – polski dla prawników i historyków. Kraków, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "Universitas”.
10.
Wołodkiewicz, W. (2007). „Okręcanie” wyborców – czyli crimen ambitus w prawie rzymskim. Palestra, nr 11 -12.
11.
Ulpianus. Libro primo institutionum. (D. 1,1,1 2).
12.
Zandler A. (2002). Meander 56, nr 1-2.