W czasach antycznego Rzymu obywatelstwo było definiowane intuicyjnie, dawało określone przywileje, ale nie było obowiązkowe dla mieszkańców imperium. Taki stan rzeczy przetrwał aż do późnego średniowiecza. Nowe nurty myślowe dotyczące koncepcji państwa, a powstałe pod koniec średniowiecza, przyczyniły się do powstania koncepcji tzw. państwa współczesnego, dla którego największe znaczenie miały granice i obywatelstwo polityczne. Człowiek był jedynie biernym przedmiotem obywatelstwa czy organów władzy. Już pod koniec XIX w. zaczęto podkreślać stronę podmiotową, a nie przedmiotową obywatelstwa. Doświadczenia dwóch systemów totalitarnych XX w. spowodowały, że zmianie zaczęła ulegać również koncepcja obywatelstwa. Niewątpliwie znaczny wpływ na to miały procesy globalizacyjne. W efekcie powstało pierwsze globalne obywatelstwo, obywatelstwo Unii Europejskiej. Na arenie międzynarodowej czy europejskiej daje się zauważyć przesilenie pomiędzy uniwersalizmem a regionalizmem. W tej perspektywie coraz mniejsze znaczenie będzie miał związek z daną kulturą czy krajem pochodzenia, czego przykładem może być migracja 2,4 mln Polaków w latach 2004–2015.