Dyskusja na temat skali i wpływu nierówności ekonomicznych na gospodarkę i system społeczno-polityczny prowadzona jest od dawna. Wyniki przeprowadzonych na ten temat badań nie są jednoznaczne i wywołują szerokie dyskusje. Zaznaczają się różnice w określaniu poziomu nierówności, tendencji rozwoju, ale także sposobach ich pomiaru. W artykule skupiono się na terytorialnym wymiarze nierówności ekonomicznych w Polsce. W szczególności podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu zjawisko to odnosi się do mieszkańców wsi. Określono poziom nierówności ekonomicznych w aspekcie: ludność miejska – ludność wiejska oraz wewnątrz społeczności wiejskiej, jak również wskazano na jego najważniejsze przyczyny. Rozpatrywano trzy aspekty nierówności ekonomicznych: odnoszące się do dochodu, sytuacji finansowej oraz stopnia zaspokojenia najważniejszych potrzeb. Analiza danych empirycznych pochodzących ze statystyki publicznej pozwoliła na stwierdzenie, że w latach 2007–2014 w Polsce między mieszkańcami miast a ludnością wiejską utrzymywały się nierówności ekonomiczne, choć ich poziom malał. Przeciętne dochody w wiejskich gospodarstwach domowych były o przeszło jedną czwartą niższe niż w gospodarstwach zlokalizowanych na terenach miejskich. Odzwierciedleniem tego był fakt, że na wsi ze względu na ograniczony zasób środków pieniężnych częściej odnotowywano trudności z codziennym funkcjonowaniem, a zwłaszcza realizacją ważnych wydatków konsumpcyjnych.