BOOK CHAPTER (112-124)
Crisis of authority in the education
More details
Hide details
1 |
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej
im. Alcide De Gasperi w Józefowie |
KEYWORDS
ABSTRACT
Reflection on the authority at a time of a deep anthropological crisis
and transformation in all areas of life inspires a lively polemic. On the one
hand, the significance and the need for the authority are emphasized but
on the other the authority is rejected, as it is perceived as a denial of human
freedom and the instrument of coercion. This attitude introduces some
confusion and is a cause of misinterpretation, which makes the authority
being confused with authoritarianism and freedom with permissiveness.
In the modern world, in which a young man becomes more independent,
often rebellious, especially during experiencing the crisis of identity accompanying by physiological turbulent transition, he still needs genuine
authority of an adult who is able to point the proper way, present a vision of the future, show the example to be followed and provide a sense
of security.
REFERENCES (29)
1.
Albanese O., Belloro A., Re S. (1996) Il dogmatizmo educativo dell’adulto nella elazione con il preadolescente:possibilta’ di un intervento educativo, Orientamenti Pedagogici 5, s.1103-1115.
2.
Alberich E. (1983), Educazione morale oggi, Las, Roma.
3.
Amadini M. (2006) Memoria ed educazione. Le tracce del passato nel divenire dell’uomo, La Scuola, Brescia.
4.
Błędowska M. (1996), Autorytet – surowość w granicach taktu, Edukacja i dialog, 7/80, s. 3-5.
5.
Bellingreri A. (2005), Per una pedagogia dell’empatia, Vita e Pensiero, Milano.
6.
Biernat T. (2012), Kryzys autorytetu rodziny, w: A. Olubiński, Autorytet, czy potrzebny w procesie edukacji?, Akapit, Toruń.
7.
Caroni V., V. Iori (1989), Asimmetria del rapporto educativo, Armando, Roma.
8.
Cencini A. (1997), Crisi, Dizionario di Scenze dell’Educazione, ELLe Di Ci, LAS, SIE.
9.
CESPEF, (2008) Educare i bambini all’autonomia, La Scuola, Brescia.
10.
Chionna A. (2001), Pedagogia della resposabilita. Educazione e contesti sociali, La Scuola, Brescia.
11.
Chwedorowicz J. (2012), Kompetencje lokalnego lidera kultury, Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów, Łódź.
12.
Dziewiecki M. (2012), Komunikacja wychowawcza, Salwador, Kielce.
13.
Galli N. (1991), Educazione familiare e societa complessa, Vita e Pensiero.
14.
Keler-Turska M. (2012), Autorytet nauczyciela, Wychowawca, 10, s. 8.
15.
Kiereś B. (2012), Przyczyny i konsekwencje kryzysu w wychowaniu, Cywilizacja 42, s. 65-70.
16.
Kiereś B. (2009), O personalizm w pedagogice. Studia i szkice z teorii wychowania, Lublin.
17.
Kiereś H. (2005), Kryzys, A. Maryniarczyk (red.), Powszechna encyklopedia filozofii, t. 6, Lublin.
18.
Lombardo Pijola M. (2007), Ho 12 anni, Faccio la cubista, mi chiamo principessa. Storie di bulli, lolite altri bimbi, Bompiani, Milano.
19.
Łobocki M. (2009), wychowanie moralne w zarysie, Kraków.
20.
Łuczyński A. (2012), Autorytet i odpowiedzialność w wychowaniu, w: D. Bis, E Smołki (red.), Wychowanie wobec współczesnych przemian społeczno-kulturowych, Kul, Lublin.
21.
Malavasi P. (1998), L’impegno ontologico della pedagogia. In dialogo con Paul Ricoeur, La Scuola, Brescia.
22.
Nowak M. (1999), Podstawy pedagogiki otwartej, Kul, Lublin.
23.
Nowotka M. (2012), Paradoksy wychowania, Wychowawca 10, s. 20-21.
24.
Pati P. (1984), Pedagogia della comunicazione educativa, La Scuola Brescia.
25.
Rosmini A. (1981), Antropologia in servizio della scienza morale, Città Nuova, Roma.
26.
Roveda P. (1985), Il fanciullo e l’ubbidienza, Vita e Pensiero, Milano.
27.
Sidorowicz G. (1996), Brońmy autorytetu nauczyciela, Edukacja i Dialog 7, s. 6-7.
28.
Winn M., Bambini senza infanzia, Armando, Roma 1984.
29.
Witkowski L., Historie autorytetu wobec kultury i edukacji, Impuls, Kraków 2011.