W oparciu o badania ankietowe określono kompetencje grupy 102 animatorów kultury i poziom uznania społecznego, jakim się cieszyli w swoich społecznościach lokalnych. Uznanie społeczne oceniane było w oparciu o dwa jednoznaczne kryteria: nominację społeczną do Nagrody Marszałka woj. Mazowieckiego lub jej brak, oraz fakt zaangażowania lub braku zaangażowania we współpracę wolontariuszy. W oparciu o te dwa kryteria wyodrębniono spośród badanych trzy grupy: • 35% próby badawczej stanowili animatorzy kultury nominowani do Nagrody Marszałka woj. Mazowieckiego, współpracujący z wolontariuszami, których nazwano lokalnymi liderami kultury; • 47% - stanowili animatorzy kultury nie nominowani do Nagrody, ale współpracujący z wolontariuszami, których nazwano menedżerami kultury; Przeprowadzone badania pozwoliły na określenie zestawu kompetencji każdej z wyodrębnionych grup. Grupa nr 1, ciesząca się podwójnym uznaniem, posiadała najbogatszy zestaw kompetencji, na które złożyły się kompetencje przywódcze, merytoryczne/menedżerskie oraz specyficzne kompetencje osobiste. Animatorzy przyporządkowani do grup nr 2 i 3, nie posiadali części kompetencji przywódczych i osobistych posiadanych przez tych z grupy nr 1. Uznanie społeczne wyrażające się społeczną nominacją do Nagrody Marszałka i/lub faktem dobrowolnego, bezinteresownego podążania za animatorem jako godnym posłuchu przywódcą, zostało w pracy wykorzystane jako miara autorytetu, jakim cieszyli się badani. Według definicji Słownika języka polskiego (2006) „autorytet to uznanie, jakim obdarzona jest osoba w jakiejś grupie”. Z analizy porównawczej kompetencji wyodrębnionych grup (liderów, menedżerów i kierowników) wynika, że cieszący się autorytetem liderzy nie budują swojego autorytetu w oparciu o zajmowane stanowiska, czy pełnione funkcje, ale w oparciu o swoje kompetencje.