Wielokulturowość w II połowie XX wieku była postrzegana jako remedium na ksenofobię, nietolerancję i stereotypy, które w przeszłości prowadziły do otwartych konfliktów międzynarodowych. Edukacja wielokulturowa miała przygotować społeczeństwa do współistnienia grup i jednostek wywodzących się z różnych kręgów kulturowych. Pod koniec I dekady XXI wieku ogłoszono jednak koniec projektu wielokulturowości, która nie spełniła pokładanych w niej, głównie przez polityków, nadziei. Okazało się, że to nie pochodzenie i kultura a poziom dobrobytu i poczucia bezpieczeństwa doprowadziły do polaryzacji społeczeństwa ludzkiego, że nikt już nie chce być poprawny politycznie, kiedy obcy mieszkający w jego kraju może być potencjalnym terrorystą lub tylko aspirantem do uczestnictwa w podziale bogactwa. Pozostała nadzieja, że tę sytuację może naprawić edukacja międzykulturowa. Celem opracowania jest próba udzielenia odpowiedzi na pytania o przyczyny końca edukacji wielokulturowej i wielokulturowości w Polsce i Europie oraz o szanse powodzenia edukacji międzykulturowej.