PL EN
Wydawnictwo
AWSGE
Akademia Nauk Stosowanych
WSGE
im. Alcide De Gasperi
ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (305-324)
Jednostki specjalne polskiej Policji
 
Więcej
Ukryj
1
profesor nadzwyczajny Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Historia policyjnych działań specjalnych w Polsce sięga roku 1976, kiedy powstała pierwsza formacja tego typu. Aktualnie, na policyjny system działań specjalnych składa się 16 jednostek i komórek antyterrorystycznych, które realizują swoje zadania na terenie poszczególnych województw, oraz centralna jednostka antyterrorystyczna – Biuro Operacji Antyterrorystycznych Komendy Głównej Policji. Służba w pododdziale antyterrorystycznym jest wyjątkowo uciążliwa i wymaga szczególnych predyspozycji, które weryfikowane są w procesie doboru kandydatów. Ich wyszkolenie odbywa się zarówno na szkoleniach centralnych w szkołach policyjnych, jak też lokalnie. Wypełnia ono także godziny codziennej służby, a obejmuje cały szereg specjalistycznych dziedzin. Realizacja specjalnych zadań wymaga również wyposażenia w specjalne środki, począwszy od wyposażenia indywidualnego policjantów, poprzez elementy wyposażenia specjalistycznego, po środki wyposażenia zespołowego. Zadania pododdziałów antyterrorystycznych Policji obejmują prowadzenie działań bojowych oraz rozpoznawczych, zmierzających do likwidowania zamachów terrorystycznych, a także przeciwdziałanie zdarzeniom o takim charakterze oraz innych, o szczególnym stopniu skomplikowania. Policyjne formacje antyterrorystyczne nie są jednostkami masowymi, a ich wyposażenie, wszechstronne wyszkolenie i specjalne umiejętności predysponują je do wykonywania zadań specyficznych, odbiegających znacznie od tych właściwych konwencjonalnym siłom policyjnym.
 
REFERENCJE (16)
1.
Gula, P., Tarnowski P., Zubrzycki, W. (2005). Terroryzm – zagrożenia i przeciwdziałanie. Kraków: Wyd. Zdrowie i Zarządzanie.
 
2.
Hołyst, B., Jałoszyński, K., Letkiewicz, A. (2009). (red.), Wojna z terroryzmem w XXI wieku. Szczytno.
 
3.
Jałoszyński, K. (2001). Terroryzm czy terror kryminalny w Polsce?,, Warszawa:. AON.
 
4.
Jałoszyński, K., Zubrzycki, W., Babiński, A. (2015). (red.), Policyjne siły specjalne w Polsce. Szczytno: WSPol.
 
5.
Lisiecki, M., Raczkowska-Lipińska, M., Sitek, B., Pokruszyński, W. (2009). (red.), Bezpieczeństwo wewnętrzne Rzeczypospolitej Polskiej na tle państw Unii Europejskiej. Stan obecny oraz perspektywy zmian. Józefów: WSGE.
 
6.
Pawlik, J., Żywczyk, M.. (1989). Organizacja i przeznaczenie pododdziałów specjalnych Milicji Obywatelskiej. Warszawa: Departament Szkolenia i Doskonalenia Zawodowego MSW..
 
7.
Piątek, Z. (2006). (red.), Współczesny wymiar terroryzmu. Zielonka.
 
8.
Szafrański, J. (2007). (red.), Współczesne zagrożenia terroryzmem oraz metody działań antyterrorystycznych. Szczytno.
 
9.
Szafrański, J. (2004). Współdziałanie jednostek obrony terytorialnej i policji w walce z terroryzmem. Szczytno: Wydział Wydawnictw i Poligrafii WSP..
 
10.
Zubrzycki, W. (2011). (red.), Przeciwdziałanie zagrożeniom terrorystyczny w Polsce.,Warszawa: Jografika Studio Wydawnicze.
 
11.
Zubrzyck,i W. (2009). ATLAS, zjednoczona Europa wobec zamachów terrorystycznych. Warszawa: Jografika Studio Wydawnicze.
 
12.
Zubrzycki, W.(2011). Oddział antyterrorystyczny Policji w zwalczaniu terroryzmu, Zeszyty Naukowe, dodatek. Warszawa: Akademii Obrony Narodowej.
 
13.
Zubrzycki, W. (2010). Pododdziały antyterrorystyczne Policji., Warszawa: Jografika,.
 
14.
Jałoszyński, K., Krajowe pododdziały antyterrorystyczne – historia i teraźniejszość, „Policja” 2000, nr 1-2/00.
 
15.
Wypych, M., Zubrzycki W., Zabezpieczenie medyczne działań specjalnych Policji, Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej nr 172 K/2 – Perspektywy i rozwój systemów ratownictwa, bezpieczeństwa i obronności w XXI wieku, Gdynia 2008.
 
16.
Zubrzycki, W. Sytuacja kryzysowa jako przesłanka powołania i specjalnego przygotowania policyjnych pododdziałów antyterrorystycznych, Policja nr 1-2/2003, WSPol Szczytno.
 
Journals System - logo
Scroll to top