Zasadniczym przedmiotem rozważań jest ochrona genomu ludzkiego jako cechy właściwej całej ludzkości. Prawo – w szczególności konwencja biomedyczna – dopuszcza interwencje w genom (ograniczoną), mimo że może przenosić się ona na kolejne pokolenia. Istotą ochrony powinno być niedopuszczenie do tworzenia człowieka doskonałego. Prawo chroni różnorodność świata zwierzęcego i roślinnego – nie chroni obowiązku zachowania różnorodności homo sapiens. Zaniedbanie tworzenia mechanizmów ochronnych na wczesnym etapie interwencji w genom może tworzyć człowieka doskonałego. W dalszym etapie może to doprowadzić do tworzenia się w obrębie gatunku homo sapiens części doskonałej i niedoskonałej. Wydaje się, że nadszedł moment do tworzenia koncepcji prawnej ochrony różnorodności gatunku ludzkiego – analogia do ochrony dziedzictwa ludzkości w innych aspektach wydaje się dobrym punktem wyjścia tych rozważań.