Cechą charakterystyczną obszarów wiejskich w Polsce, w porównaniu z obszarami miejskimi, jest niższy poziom dochodów ludności, wyższy poziom bezrobocia, gorzej rozwinięta infrastruktura techniczna i społeczna oraz niższa jakość usług komunalnych. Aby zmniejszyć dystans między wsią a miastem, niezbędne są m.in. nakłady inwestycyjne na rozwój lokalny, szczególnie na rozwój infrastruktury. Niestety, podstawową barierą aktywności gmin wiejskich w tym zakresie, są ich ograniczone środki finansowe. Celem niniejszego opracowania jest próba oceny możliwości finansowania inwestycji przez wybrane gminy. Obiektem badań były gminy powiatu opoczyńskiego w województwie łódzkim. Do analizy wykorzystano wskaźniki ekonomiczne, wyliczone dla lat 2007-2013 przez Ministerstwo Finansów oraz informacje Banku Danych Lokalnych Głównego Urzędu Statystycznego. Z przeprowadzonych badań wynika, iż w porównaniu ze średnią w kraju, w gminach tych występuje wyższy poziom bezrobocia oraz gorzej rozwinięta infrastruktura społeczno-techniczna. Przeprowadzona analiza wskazuje na istnienie dużego zróżnicowania w zakresie sytuacji finansowej badanych gmin. Najmniejsze możliwości finansowania inwestycji mają gminy Opoczno i Mniszków ze względu na bardzo wysoki poziom zadłużenia oraz kosztów jego obsługi w relacji do dochodów, a także niski poziom nadwyżki operacyjnej. Natomiast największe możliwości realizacji inwestycji mają gminy Paradyż oraz Sławno ze względu na relatywnie wysoki poziom dochodów per capita oraz niski poziom zadłużenia i kosztów jego obsługi w stosunku do dochodów. Potwierdza to fakt, iż w analizowanym okresie, udział wydatków inwestycyjnych w wydatkach tych gminach był wysoki.