To, że ludzi ekscytuje oglądanie śmierci i zabijania to fakt. Co jest fenomenalnego w zabijaniu? Gdyby jednak spróbować się zdystansować od emocji towarzyszących obserwacji zabójstwa, można by przeanalizować przyczyny zabójstw i spróbować znaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego zabijanie, jak i obserwowanie zabijania fascynuje ludzi. Starożytni Rzymianie powszechnie dla rozrywki oglądali potyczki gladiatorów. W całej sztuce, literaturze, muzyce, rzeźbiarstwie czy malarstwie średniowiecza nie brak makabrycznych przedstawień śmierci czy zabijania, np. tzw. taniec śmierci (dance macabre). Współcześni ludzie podobnie, dla rozrywki, masowo oglądają przemoc i zabijanie, w różnej formie w telewizji lub Internecie. W ostatnim okresie zwraca się uwagę na wzrost akceptacji dla zachowań agresywnych w cywilizowanych społeczeństwach, co znajduje odzwierciedlenie np. w sposobach i częstotliwości prezentacji agresji w mediach, akceptacji przemocy wobec dzieci w domu i w szkole oraz promowania zachowań agresywnych jako cech osób osobowościowo silnych o zdolnościach przywódczych . Przestępcom zbrodnia może nie popłacać, lecz pokazywanie przemocy i zabijania na pewno jest opłacalna dla przemysłu medialnego. Ludzie chętnie obserwują przemoc. Pozwalają nierzadko dzieciom na oglądanie programów czy granie w gry komputerowe oparte na zabijaniu, ponieważ to angażuje uwagę. Częste obcowanie ze scenami przemocy jednak może prowadzić do zjawiska habituacji, czyli zobojętnienia na nie. Według amerykańskich analiz liczba zbrodni pokazywana w telewizji jest dziesięciokrotnie większa niż w rzeczywistości, a widzowie nabierają błędnego, niepokrywającego się z rzeczywistością przekonania o szerokim rozpowszechnieniu się przemocy wśród ludzi . Agresja jest obecna na każdym kroku i o każdej porze we wszystkich środkach masowego przekazu, mimo że znane są mechanizmy jej oddziaływania, zwłaszcza na dzieci oraz to, jaki mają wpływ „wychowawczy” i na kształtowanie agresywnych zachowań. Mechanizmy te wpływają na kształtowanie postaw odbiorców, oddziałując na wszystkie jej elementy (poznawczy, emocjonalny, behawioralny). Wpływ ten jest spójny, przez co się uzupełnia i wzmacnia.