Punktem wyjścia poniższych refleksji są następujące aforyzmy: pierwszy wiąże się z M. Kopernikiem jako tym człowiekiem, który wyprzedzając epokę, ”Swój sukces (…) zawdzięczał połączeniu niezwykłej odwagi myślenia z niespotykaną sumiennością” (J. Sanatorski), drugi sugeruje, że „Lepiej zapalić jedną świeczkę, niż przeklinać ciemności” (Konfucjusz), trzeci informuje, że „Nie może być wspólnych zasad, bo nie ma żadnej wspólnej rzeczywistości” (Ludwik Koniński), a czwarty P. Jaworskiego, który po przeczytaniu wywiadu w 2010 roku wyraził zdziwienie, że jeszcze „59 procent Polaków z wykształceniem wyższym, gdyby miało taką możliwość, wyjechałoby za granicę” (P. Jaworski, „Gazeta Wyborcza” 10.06.2010). Książka jest próbą zarysowania kilku poziomów dyskursu toczonego wokół sukcesów, karier i karierowiczostwa, które w języku potocznym funkcjonują jako kategorie synonimiczne albo się wykluczające. Istotne jest ich miejsce wśród takich wartości aksjologicznych, jak: potrzeba osiągnięć i uznania, awansów i udanego życia w kontekście porażek, ale także degradacji, wykluczeń oraz korupcji i karierowiczostwa. One przenikają się z wartościami uniwersalnymi i instrumentalnymi takimi, jak: wolność, sprawiedliwość i równość szans, swoboda, swawola, praca, jawność, rynek, klient i konsument, nacisk, presja, obowiązek, przymus wewnętrzny łącznie z zaspakajaniem potrzeb biologicznych: bezpieczeństwa socjalnego, afiliacji dostępu dzieci i młodzieży do nauki oraz do pracy.