PL EN
Wydawnictwo
AWSGE
Akademia Nauk Stosowanych
WSGE
im. Alcide De Gasperi
ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (85-102)
Doświadczenia edukacyjne w autobiografiach młodzieży akademickiej
 
 
Więcej
Ukryj
1
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Przedmiotem zaproponowanej w tytule refleksji autorka uczyniła doświadczenia edukacyjne studentów kierunku pedagogika. Kontekst metodologiczny podjętych rozważań stanowił paradygmat interpretatywny, w którym to wyłania się wizerunek człowieka inicjatora własnych działań. Doświadczanie świata w tym ujęciu oznacza jego interpretowanie i reinterpretowanie. Człowiek uczestniczy w akcie nadawania znaczeń dzięki istnieniu języka, którym dysponuje, oraz dzięki kulturze, w której żyje. Celem głównym badań było poznanie świata szkolnego studentów. Badania prowadziłam w miesiącach: od maja 2016 roku do grudnia 2017 roku. Do analizy wykorzystałam 40 losowo wybranych pisemnych wypowiedzi na temat: „Moja edukacyjna biografia”. Dokonując odczytania pisemnych wypowiedzi autorów tekstów, wykorzystałam analizę narratywną. To jest taki sposób analizy, który stara się zrozumieć opowiadanie i jego funkcje. Skupia się przede wszystkim na działaniu osób, wskazuje główne elementy opowiadania, osoby, które w nim występują oraz ich wzajemne relacje.
 
REFERENCJE (17)
1.
Ahponen P. Precariousness of everydayheroism. A biographicalapproach to life politics, „Qualitative Socjology Review” t. 1, nr 2.
 
2.
Bardziejewska M. (2003). Okres dorastania – szanse rozwoju. Remedium, 11 (129).
 
3.
Białecka-Pikul M. (2012). Narodziny i rozwój refleksji nad myśleniem. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
 
4.
Blumer H. (2007). Interakcjonizm symboliczny. Kraków: NOMOS.
 
5.
Brzezińska A. Portrety psychologiczne człowieka. Jak zmienia się człowiek w ciągu życia? w: A. Brzezińska (red.), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia.
 
6.
rozwojowa (s. 77) Gdańsk: GWP.
 
7.
Charmaz K. (2009). Teoria ugruntowana. Praktyczny przewodnik po analizie jakościowej. Warszawa: PWN.
 
8.
Demetrio D. (2009). Autobiografia – terapeutyczny wymiar pisania o sobie. Kraków: Impuls.
 
9.
Erikson E. H. (1997). Dzieciństwo i społeczeństwo. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
 
10.
Jurgiel-Aleksander A. (2013). Doświadczenie edukacyjne w perspektywie andragogicznej. Studium biograficzno-fenomenograficzne. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
 
11.
Kargul J. (2001). Aplikacje teorii całożyciowej edukacji w badaniach biograficznych. w: Drogi edukacyjne i ich biograficzny wymiar. Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych. Przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej. Wrocław: Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji.
 
12.
Kos E. (2013). Przykład interpretacji narracji z wykorzystaniem metody F. Schutzego. w: D. Urbaniak-Zając, E. Kos (red.), Badania jakościowe w pedagogice (s. 300) Warszawa: PWN.
 
13.
Lani-Bayle M. (2012). Drogi wydarzeń wydarzenia w drodze. w: O. Czerniawska (red.), Andragogiczny wymiar wydarzeń osobistych i globalnych w badaniach biograficznych (s. 477). Łódź: Wydawnictwo Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi.
 
14.
Maruszewski T. (2001). Psychologia poznania. Umysł i świat, Gdańsk: GWP.
 
15.
Maruszewski T. (2005). Pamięć autobiograficzna, Gdańsk: GWP.
 
16.
Pawluk-Skrzypek A. i Bratman, M. (2018). Identyczni w różnorodności – studium przypadku bliźniąt jednojajowych z dysleksją rozwojową. w: M. Jurewicz (red.), Oblicza indywidualności w perspektywie pedagogicznej (s. 255). Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
 
17.
Schutze F. (2012). Analiza biograficzna ugruntowana empirycznie w autobiograficznym wywiadzie narracyjnym. Jak analizować autobiograficzne wywiady narracyjne. w: K. Kaźmierska (red.), Metoda biograficzna w socjologii. Antologia tekstów (s. 895). Kraków: NOMOS.
 
Journals System - logo
Scroll to top