Pojęcie zespołu deficytu natury (ZDN) po raz pierwszy pojawiło się w literaturze na początku XXI wieku. Odnosi się ono do rosnącej przepaści między człowiekiem a przyrodą, co w konsekwencji prowadzi do poważnych zmian w psychice i do kłopotów zdrowotnych. Przyczyn jego występowania upatruje się w zmianach społecznych, jakie zaszły w ciągu ostatnich dziesięcioleci. Celem badań prezentowanych w niniejszym artykule jest identyfikacja przejawów deficytu natury u warszawskich sześciolatków. Badanie przeprowadzono z wykorzystaniem metod mieszanych, wśród których istotną rolę odegrał eksperyment pedagogiczny. Na podstawie wstępnych wyników badań można wysnuć wniosek, iż wśród warszawskich przedszkolaków obserwuje się pewne przejawy ZDN, ale nie jest to jeszcze zjawisko powszechne. Warto jednak nadal prowadzić badania w tym zakresie, ponieważ konsekwencje deficytu natury mają poważne skutki dla rozwoju człowieka, o czym będzie mowa w niniejszym artykule.