PL EN
Wydawnictwo
AWSGE
Akademia Nauk Stosowanych
WSGE
im. Alcide De Gasperi
ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (151-168)
Bezpieczeństwo wartością edukacyjną wobec jego zagrożeń w XXI wieku
 
Więcej
Ukryj
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Edukacja obronna w każdym cywilizowanym społeczeństwie ma na celu kształtowanie świadomości obronnej nie tylko młodego pokolenia, ale musi stanowić także stały element systemu bezpieczeństwa narodowego. Edukacja dla bezpieczeństwa wiąże się ściśle z wychowaniem patriotycznym, obywatelskim, moralnym, obronnym, ekologicznym i fizycznym, które ma za zadanie ukierunkowywać i scalać wszelkie wysiłki pedagogiczne sprzyjające kształtowaniu postaw patriotyczno-obronnych. Nieprzypadkowo rośnie więc znaczenie szeroko rozumianej edukacji, mającej na celu przygotowanie nie tylko sił zbrojnych i rezerw, ale również całego społeczeństwa do zapewnienia możliwie największych szans przetrwania i rozwoju, niezależnie od rodzaju i skali występujących zagrożeń bezpieczeństwa (Jakubczak, Marczak, 2011, s. 580). Edukacji dla bezpieczeństwa nie tworzy się jako odrębnego systemu oświatowego, ale powinna być traktowana jako istotny składowy element wszelkiej edukacji, przez co będzie miała istotny wpływ na rozwijanie i umacnianie świadomości obronnej Polek i Polaków jako nieorężna forma zapobiegania zagrożeniom i konfliktom.
 
REFERENCJE (14)
1.
Goniewicz M., Nowak-Kowal A.W. (2012). Edukacja dla bezpieczeństwa. Podręcznik dla szkół ponadgimnazjalnych. Gdynia: Wydawnictwo OPERON.
 
2.
Grabowski Z. (2002). Z dziejów służby historycznej WP 1928–2002. Warszawa: WBBH.
 
3.
Jakubczak R., Marczak J. (2003). Obrona narodowa w tworzeniu bezpieczeństwa III RP. Podręcznik akademicki. Warszawa: Bellona.
 
4.
Kitler W. (2006). Istota bezpieczeństwa narodowego. W: B. Wiśniewski (red.), Edukacja obronna społeczeństwa. Białystok: WSAP.
 
5.
Konopka A. (2004). Historia wojskowa. W: J. Matericki (red.), Współczesna dydaktyka historii. Zarys encyklopedyczny. Warszawa: Wydawnictwo JUKA.
 
6.
Konopka H. (2013). Bezpieczeństwo edukacji. Edukacja dla bezpieczeństwa. Białystok: Wydawnictwo PRYMAT Mariusz Śliwowski.
 
7.
Kucharski M. (2002). Edukacja obronna. Warszawa: Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna.
 
8.
Mrozowska K. (1961). Szkoła Rycerska Stanisława Augusta Poniatowskiego (1765–1794). Wrocław: Ossolineum.
 
9.
Piątek Z. (red.) (2011). Edukacja na rzecz bezpieczeństwa. Warszawa: CSEE.
 
10.
Pieczywok A. (2012). Edukacja dla bezpieczeństwa wobec zagrożeń i wyzwań współczesności. Warszawa: AON.
 
11.
Rozwadowski P. (2000). Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (1927–1939). Warszawa: Bellona.
 
12.
Śnieżek H. (2012). Edukacja dla bezpieczeństwa. Warszawa: WE „Żak”.
 
13.
Wojnar I. (2003). Ten świat – człowiek w tym świecie. Obszary sprzeczności edukacyjnych. Warszawa: DW ELIPSA.
 
14.
Wyszczelski L. (1999). Miejsce i rola nauk humanistycznych w edukacji obronnej. Warszawa: AON.
 
Journals System - logo
Scroll to top