ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (175-189)
Analiza wsparcia edukacyjnego dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
Więcej
Ukryj
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Artykuł omawia proces wsparcia edukacyjnego dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (SPE), które mogą mieć różne dysfunkcje, takie jak wady mowy, słuchu, wzroku, problemy motoryczne, nieśmiałość, wysokie zdolności czy też problemy rozwojowe, w tym dzieci ze spektrum autyzmu. Rozwój technologiczny, zwłaszcza w zakresie multimediów i sztucznej inteligencji, odmienia dotychczasowe podejście do edukacji tych dzieci. Technologie informacyjno-komunikacyjne, wirtualna rzeczywistość, rzeczywistość rozszerzona oraz Internet Rzeczy stają się coraz bardziej powszechne w procesie nauczania. Pomimo bogactwa dostępnych narzędzi edukacyjnych, pedagodzy często nie korzystają z nich w dostatecznym stopniu, co wynika m.in. z braku odpowiedniego wsparcia technicznego, sprzętu, oprogramowania oraz przygotowania merytorycznego nauczycieli. Starsi nauczyciele częściej mogą mieć trudności w adaptacji do nowych technologii w porównaniu z młodszymi.
REFERENCJE (31)
1.
Beck, U. (2012). Społeczeństwo światowego ryzyka. Warszawa: Scholar.
2.
Bulkowski, K. i in. (2019). Absolwenci szkół zawodowych z roku szkolnego 2016/2017. Raport z pierwszej rundy monitoringu losów edukacyjno-zawodowych absolwentów szkół zawodowych, Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
3.
Burski, J. i in. (2013). Umiejętności Polaków – wyniki Międzynarodowego Badania Kompetencji Osób Dorosłych (PIAAC) – Raport, Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
4.
Burdea, G.C., Coiffet, P. (2003). Virtual Reality Technology. New York: John Wiley & Sons.
5.
Castells, M. (2008). Społeczeństwo sieci. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
6.
Ćwiek, M. (2018). Wykluczenie cyfrowe w Polsce na tle Unii Europejskie, Kraków: Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Wydawnictwo UE – 131(2). DOI: 10.18276/epu.2018.131/2-21.
7.
Drogosz-Zabłocka, E., Sztanderska, U. (2019). Wykształcenie zawodowe. Perspektywa systemu edukacji i rynku pracy, Warszawa, Wydawnictwo Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji. ISBN: 9788365591814.
8.
Flakiewicz, W. (2002). Systemy informacyjne w zarządzaniu. Uwarunkowania, technologie, rodzaje, Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
9.
Giddens, A. (2010). Nowoczesność i tożsamość. Ja i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
10.
Grądzki, W. (2016), Cyfrowa dydaktyka szansą nowej edukacji. W: M. Zieliński (red.), Przegląd Nauk Stosowanych, nr 10.
11.
Grądzki, W. (2021). Portal edukacyjny szansą rozwoju zdalnej edukacji [w:] Lukasek A., Fidelus A. (red.) Funkcjonowanie dziecka we współczesnym świecie. Współpraca z rodziną. Wyzwania, zagorzenia, perspektywy. Józefów: Wyd. WSGE.
12.
Grądzki, W. (2021) Portale edukacyjne szansą rozwoju form nauczania w szkolnictwie zawodowym. Journal of Modern Science, TOM 1/46/2021, s. 11–27.
13.
Grądzki, W. (2022), Wpływ szkoleń z wykorzystaniem technologii IT i wirtualnej rzeczywistości na efektywność działań zespołów zarządzania kryzysowego.[w:] Such-Pyrgiel M. i inni (red.) Bezpieczeństwo cyfrowe: od problemów globalnych do lokalnych. Państwo i społeczeństwo. Warszawa: Szkoła Główna Służby Pożarniczej.
14.
Jeruszka, U. (red.) i in. (2000). Efektywność kształcenia zawodowego. Kształcenie zawodowe a rynek pracy. Warszawa: IPiSS, seria Studia i Monografie. ISBN: 8387890197.
15.
Jemieniak, D., Koźmiński, K.A. (2012). Zarządzanie wiedzą, Warszawa: Wolters Kluwer.
16.
Kocór, M., Strzebońska, A., Dawid-Sawicka, M. (2012). Pracodawcy o rynku pracy. Na podstawie badań zrealizowanych w 2012 roku w ramach III edycji projektu Bilans Kapitału Ludzkiego. Warszawa: PARP.
17.
Korab K. (pod red.) (2010). Wirtual. Czy nowy wspaniały świat?, Warszawa: Wyd. Nauk. Scholar.
18.
Malamud, O., Pop-Eleches, C. (2011). Home Computer Use and the Development of Human Capital, Quarterly Journal of Economics, No. 126, pp. 987–1027.
19.
Mumtaz, S. (2000). Factors Affecting Teachers’ Use of Information and Communications Technology: a review of the literature, Journal of Information Technology for Teacher Education, No. 9(3), pp. 319–341.
20.
Nonaka, I., Takeuchi, H. (2000) Kreowanie wiedzy w organizacji, Warszawa: Wydawnictwo Poltext.
21.
Oleński, J. (2003). Ekonomika informacji metody, Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
22.
Ortiz Laverde, A.M., et al. (2003). Knowledge Processes: An Overview of the Principal Models, 3rd European Knowledge Management Summer School, San Sebastian.
23.
Penszko, P. (red.) (2013). Ewaluacja ex-post rządowego programu rozwijania kompetencji uczniów i nauczycieli w zakresie stosowania technologii informacyjno-komunikacyjnych – Cyfrowa szkoła, Warszawa, Wydawnictwo IBE.
24.
Robinson, K. (2016). Creative schools. The grassroots revolution that’s transforming education, London, Penguin Books Ltd.
25.
Reber, A. S. (2000), Słownik psychologii, Warszawa: Wyd. Naukowe Scholar.
26.
Sztandar-Sztanderska, U. (red.) (2010). Kwalifikacje dla potrzeb pracodawców. Warszawa: PKPP Lewiatan.
27.
Tanaś, M., Galanciak, S. (red.). (2018). Mistrz i uczeń w cyberprzestrzeni. Kraków: Impuls.
28.
Tanaś, M. (red.). (2020), Technologie informacyjno-komunikacyjne w edukacji. 10 pytań do ludzi nauki. Warszawa: NASK.
29.
Woźniak, K. (2005). System informacji menedżerskiej jako instrument zarządzania strategicznego w firmie, praca doktorska, Kraków, Akademia Ekonomiczna w Krakowie.
30.
Zużewicz, K. (2010). Fizjologiczne skutki uboczne wykorzystywania technik rzeczywistości wirtualnej. Warszawa: wyd. CIOP-PIB.
31.
Żmigrodzka, M. (2017). Techniki wirtualnej rzeczywistości w procesie edukacji, Wyd. MINIB 26 (4).