ROZDZIAŁ KSIĄŻKI (139-152)
„Myślę, więc jestem” - program filozofowania dla młodzieży
Więcej
Ukryj
1 |
PWSZ im. Witelona w Legnicy |
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie techniki edukacyjnej, jaką jest edukacja
filozoficzna, która od wielu lat z powodzeniem funkcjonuje w wielu szkołach
świata jako technika innowacyjna i to zarówno w sferze kształcenia, jak i wychowywania
młodych ludzi. Ma ona doskonałe zastosowanie w stymulacji rozwoju moralnego,
kognitywnego i afektywnego młodych jednostek na każdym poziomie kształcenia,
począwszy od edukacji wczesnoszkolnej. Przygotowuje młodych ludzi do brania
udziału w szeroko rozumianym dyskursie, a tym samym urzeczywistnia wiele demokratycznych
wartości w praktyce.
W artykule zostanie przedstawiony zarys projektu edukacyjnego stworzonego
na potrzeby konkursu ogłoszonego w 2016 roku przez Narodowe Centrum Badania
i Rozwoju (Konkurs nr 3/EFI/POWER/3.1/2016). Celem konkursu było wykorzystanie
potencjału dydaktycznego uczelni wyższych do wspierania wśród uczniów kompetencji
związanych z poprawnym argumentowaniem i krytycznym, samodzielnym
myśleniem, logiką i heurystyką. W związku z tym do konkursu przystąpiła PWSZ
im. Witelona w L egnicy i powstał projekt Edukacji Filozoficznej „Myślę, więc jestem”
– program filozofowania dla młodzieży, który uzyskał akceptację NCBR-u i jest obecnie
realizowany w przeciągu lat 2017–2019 na terenie dwóch liceów ogólnokształcących
miasta Legnica. Przy tworzeniu, a następnie wdrażaniu w życie koncepcji projektu stało
się jasne, że jest on nie tylko narzędziem do realizacji wskazanych w konkursie zadań,
ale stanowi również drogę do wspierania zachowań o charakterze demokratycznym,
a niekiedy ma także wymiar wsparcia quasi-terapeutycznego. W pracy zostanie zarysowane
tło teoretyczne oraz cele stosowania filozofowania, następnie konkretne metody
i techniki użyte w projekcie (przede wszystkim Metoda Pięciu Palców), dalej zawarte
tam treści i na koniec wnioski wynikające z realizacji projektu.
REFERENCJE (14)
1.
Budzińska K. (2013). Wychowawcza rola filozofowania z dziećmi. w: B. Piątkowska (red.), Czas na wychowanie. Wałbrzych: Wydawnictwo Uczelniane PWSZ im. Angelusa Silesiusa, s. 121.
2.
Juchacz P.W., Nowak E. (2009), (red.) Edukacja demokratyczna. Poznań: Wydawnictwo Naukowe IF UAM.
3.
Kowal-Orczykowska A. (2007). W niewoli reklamy? Percepcja ukrytych przesłań reklamy prasowej. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
4.
Kwaśnica R. (1987). Dwie racjonalności. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
5.
Leśniewska A. (2009). Kształcenie poprzez filozofowanie. Filozofowanie z dziećmi jako dialogowo pragmatyczna dydaktyka filozoficzna. w: K.M. Cern, P.W. Juchacz, E. Nowak (red.), Edukacja demokratyczna. Poznań: Wydawnictwo Naukowe iF UAM, s. 115.
6.
Malewski M. (1998). Teorie andragogiczne. Metodologia teoretyczności dyscypliny naukowej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
7.
Nowak E. (2009). Filozofia od przedszkola? Głos do pracy »Ethische Feflexionskompetenz im Grundschulalter« w: K.M. Cern, P.W. Juchacz, E. Nowak (red.). Edukacja demokratyczna. Poznań: Wydawnictwo Naukowe iF UAM.
8.
Opara S. (1994). Nurty filozofii współczesnej. Warszawa: ISKRY, s. 9.
9.
Pasterniak W. (1998), Piękno i sacrum. U podstaw pedagogiki teonomicznej. Poznań, s. 62.
10.
Szacki J. (2003). Historia myśli socjologicznej. Warszawa: PWN, s. 559.
11.
Śliwerski B. (1998). Współczesne teorie i nurty wychowania. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, s. 228.
12.
Weber B. (2009). „Community of inquire” filozofowanie z dziećmi jako nauka zachowań demokratycznych. w: K.M. Cern, P.W. Juchacz, E. Nowak (red.), Edukacja demokratyczna. Poznań: Wydawnictwo Naukowe iF UAM, s. 115.
13.
Turner J.H. (2004). Struktura teorii socjologicznej. Warszawa: PWN, s. 684.
14.
Węc K. (2012). Psychoanaliza w dyskursie edukacyjnym. Radykalność humanistyczna teorii i praktyki pedagogicznej. Konteksty nie tylko pacanowskie. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, s. 55.